dinsdag 25 november 2014

Kwetsbaar.... burn-out...

Wat zit een mens toch raar in elkaar.
Z'n 2 jaar geleden kwam mijn hubbie thuis te zitten met een burn-out.
Huilend uit zijn werk gekomen. Gaan zitten in het hoekje van de bank en niets meer willen en kunnen doen. Een periode van niets doen en kunnen volgde. Eenmaal bij de huisars geweest en bij HSK kregen we te horen;
Burn-out! 100% werk gerelateerd. (gelukkig!!)
Dan kom je thuis en ga je achter de pc op zoek naar het woord burn-out.
Compleet opgebrand was het eerste wat ik las. Zelfs de kleinste taken niet meer kunnen uitvoeren.

Een hele zware periode volgde waarin ik mijn man echt kwijt was.
Onze kinderen kon hij niet verdragen om zich heen. zelfs wanneer er iemand spontaan op bezoek was vluchtte hij weg.
In die periode heb ik mij verschillende keren heel erg alleen gevoeld.
Het gezinsleven ging door. Alleen moest ik het nu wel, tijdelijk, alleen doen.
Deze donkere periode heeft een jaar geduurd. Een heel zwaar jaar vond ik dat.

Maar in psalm 121 staat zo mooi geschreven dat alle hulp van God komt.
Dat wil niet zeggen dat het makkelijk is, in tegen deel.
Maar we mogen er wel vanuit gaan dat we deze periode niet alleen hoeven te lopen, maar dat God met ons mee gaat door ons dal heen.
Prachtig vind ik dat om aan vast te houden.

Een jaar heeft deze periode geduurd. Rond februari afgelopen jaar werkte hij weer 100%.
tot een paar weken geleden....
Onze maatschappij zit tegenwoordig zo raar in elkaar.
Er wordt veel van mensen verwacht, geƫist en gevraagd....
M'n man zit in een werk cultuur van altijd werken, altijd doorgaan, overdag, s'avond en s'nachts als dat moet. Zijn lichaam heeft daarin geprotesteerd.
Tot hier en niet verder.
Nu is hij weer thuis.
Weer moeilijk, ook voor onze kids en voor mij.
Toch houd ik vast aan wat Jezus tegen ons zegt; Je hoeft dit niet alleen te doorstaan.
Goddank zit hij nu niet in het zwarte gat zoals 2 jaar geleden, maar....

In het boek van David de Vos, "Jezus en burn-out" las ik z'n pakkend stukje.
Het was God zelf die de rustdag instelde.
"En Hij rustte op de zevende dag"
Dat mogen wij ook...
Onze maatschappij verwacht misschien iets anders van ons, maar God verwacht van ons dat we rust nemen.... Op Zijn tijd!

M'n hubbie is nu terug gefloten en is thuis.
Eerdaags begint hij weer aan sessies bij HSK.
Zij begeleiden mensen met een burn-out terug naar de werkvloer.
Diep van binnen hoop ik dat hij ook eens gaat praten met een psycholoog.
Gewoon.... geen idee....

Zielsveel houd ik van hem, ondanks dat hij nu zichzelf absoluut niet is.

Voor de kids hoop ik dat het geen heel lang traject wordt en dat hij snel weer wat beter in zijn vel komt te zitten.
Dat gun ik mijn man.... maar dat gun ik ook mijn kinderen en mezelf...


Liefs Zus en Trijntje



6 opmerkingen:

  1. Je hebt me enorm geraakt met dit stuk. Ik ben zelf in 2007 in een psychische crisis geraakt, waardoor ik opgenomen moest worden in de GGZ. Eerst dacht ik dat God me dit aandeed om me te straffen omdat ik als kind moeilijk opvoedbaar was. Nu weet ik dat God er voor mij is om me te helpen uit dit dal te komen. Hij geeft ons wat we nodig hebben, en soms komen tegenslagen op ons pad, maar Hij is er altijd. Ik ben nog niet helemaal uit het dal, en mogelijk gebeurt dat ook niet. Maar je hebt helemaal gelijk wat betreft de rustdag. God stelde deze zelf in. We mogen, nee moeten op tijd rusten. Bedantk voor deze inspirerende tekst.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Daar ben ik even heel stil van....
      Dank dat je dit met mij deelt. Heftig! hopelijk heb je mensen om je heen die er voor je zijn.... God zal er in ieder geval altijd voor je zijn...
      Ookal voelt het soms even niet zo. Hij zal je dragen en je bij de hand pakken.
      Ik wens jou Gods onmisbare zegen toe op de weg die je samen met Hem zal gaan. Vader gaat mee.... Liefs Zus en Trijntje

      Verwijderen
  2. wat een bemoedigend en mooie blog, ik zag u via christelijke bloggers...ik zal zeker terug komen lezen...groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. lief....
      dank je.... Voel je welkom om terug te komen....
      Liefs Zus en Trijntje.

      Verwijderen
  3. Fijn dat je hier open over wilt schrijven. Burn-out is iets vreselijks. De scheidingslijn tussen dit en depressie is maar heel dun. Denk je dat het meer ( iets anders) is dan een werk gerelateerde burn-out? Omdat je hoop dat hij ooit eens naar een psycholoog zal gaan. Heel veel sterkte. Ik vind het mooi om te lezen hoe jij kracht vind in Gods Woord of daar aan gelinkte boeken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank Ariella voor je reactie.
      Idd de lijn tussen burnout en depressie is erg klein. Weet je, vorige keer heeft hij dezelfde sessies gekregen als wat nu op stapel staat. Voor mijn gevoel zou het goed zijn om eens wat breder te kijken dan alleen naar werk. Weet je werk is zo 1 ding van het leven. Wie weet heeft et we met meer aspecten te maken, geen idee. Lastig vind ik dat ook hoor, zeker omdat hij daar zelf nu nog niets voor voeld. ("ik ga echt niet naar 2 psychologen, dat doe ik niet!") ja wie ben ik dan... Ik hoop en Bid dat God hem de weg zal laten zien die hij moet gaan. Want zonder Hem komt mn hubbie er niet uit en zal het zo weer gebeuren denk. Maar ik blijf tegelijkertijd ook heel positief. Ook hier komen we weer uit en ook hiervan leer ik weer enorm veel.
      Nogmaals dank voor je reactie... Hopelijk voel je je vrij om nog eens terug te komen.
      Alle goeds gewenst voor jou...
      Liefs Zus en Trijntje

      Verwijderen

Laat gerust een berichtje achter ....