maandag 15 februari 2016

Geen moed om te schrijven

Ongelooflijk wat heb ik niets van mij laten horen op mijn blog.
Ik kon het niet, had er de moed niet voor. En dat terwijl schrijven mij juist altijd zoveel voldoening geeft....
het was te veel. Koste mij te veel energie.
Waarom?  Omdat ik steeds het zelfde moest schrijven, over hoe het allemaal niet goed ging, dat de nieuwe medicijnen ook weer niet aansloegen.
te veel energie en toch hoop ik het weer op te kunnen pakken. Ook omdat ik weet dat schrijven mij weer nieuwe energie en kracht geeft.

Dank dat jullie mij via berichtjes vroegen Hoe het ging. Sorry dat ik daar niet de kracht voor had om op te antwoorden.....

Het is goed om terug te zijn.....
Er is heel veel gebeurd. In negatieve zin, maar ook in positieve.
We zijn met onze middelste kanjer heel wat medicijnsoorten verder en hebben helaas nogsteeds niet de juiste medicatie te pakken. Inmiddels krijgt hij dexamfetamine. Ook dat doet nog niet wat we er van hadden gehoopt.
Vreselijk frustrerend is dat soms.
veel wijkt er voor hem op dit moment.
dat kost ons hele gezin veel energie.

A.s woensdag gaan onze middelste en oudste kanjer voor het eerst samen naar de psycholoog. Zij gaat onze oudste kanjer uitleggen wat onze middelste kanjer heeft. Ons lukt dat niet, althans hij neemt het van ons niet aan. Laten we het houden op echt puber gedag, en dat mag ook. Wellicht is het dan dus goed dat een ander het gaat uitleggen. Iemand die vreder weg staat. Wellicht dat dan wel werkt.
Spannend. ...

Onze middelste kanjer heeft het moeilijk. Op school, thuis.... niets loopt nog zoals we zouden willen....
school kost hem bakken met energie. En ook thuis heeft hij steeds het gevoel dat het te veel is voor hem.

Na heel lang wikken en wegen, overleggen en praten met elkaar en andere hebben we dan toch besloten om een hond in huis te nemen.
Die keuze maken was al een hele bevalling op zich😊
de zoektocht naar het juiste hondje was misschien nog wel lastiger want ja.... karakters... Er zijn zoveel honden soorten....
inmiddels hebben we een geweldig gezin gevonden met een prachtig nest met pups waar we verliefd op zijn.
moeder is een kruising tussen een stabij en border collie en vader is 100% markiesje. Over 2,5 week komt er een puppy meisje bij ons wonen.
Inmiddels zijn we twee keer op kraambezoek geweest en moeder en pups maken het uitstekend. Ze groeien op in de huiskamer. Elke paar dagen krijgen  we foto's en filmpjes doorgestuurd zo leuk....
We kijken er met elkaar enorm naar uit. Ondanks dat we dit hoofdzakelijk doen voor onze middelste kanjer zijn we wel op zoek gegaan naar een gezinshond. Een hond wat bij ons hele gezin past. Daarom zoekt ook het puppygezin het juiste hondje voor bij ons gezin uit. Zij zien de pups elke dag en kunnen daardoor het beste beoordelen welk meisje het beste bij ons zal gaan passen....
het aftellen is dus begonnen....

Onze oudste kanjer gaat goed. Is echt een lekkere puber...
Geniet van school, zijn vrienden, de lessen die uitvallen, het apen met klasgenoten,  het spelletjes doen op de playstation en het children op de bank met vrienden... Ik geniet van hem....

Onze kleine diva gaat alweer een poosje naar school en wat heeft ze het naar haar zin... Ze heeft een geweldige juf getroffen. Een echte kleuterjuf!

Mij  werk gaat ook prima. Weet eigenlijk niet eens of ik daar al eens over geschreven had. Via Zorgwerk plan ik zelf in wanneer ik wil en kan werken. Tot nu toe enkel in ons dorp en onder schooltijden. Ideaal. De kids merken er weinig van. Dat was ook wel ons uitgangspunt. Het werkt dus.... Gelukkig.  Ik haal er veel energie uit. Vind het heerlijk om met pg mensen te werken.

Laatst vroeg iemand mij, maar waarom ga jij de kraamzorg niet meer in dan....
Dat heb ik nl ook een aantal jaren gedaan. Mijn antwoord was toen; wat is er nou mooier... bij iemand werken die in bed ligt die toch al blij is door de geboorte van een kindje, of te werken bij iemand die in bed ligt en dankbaar is of een glimlach op zijn of haar gezicht krijgt omdat jij degene bent die haar wast of eten geeft omdat ze dat zelf niet meer kunnen doen.....

Dit werk geeft mij echt enorm veel kracht. Juist ook omdat het thuis nu juist zo lastig is. Juist omdat dat mij zoveel energie kost. De kracht die ik uit mijn werk haal kan ik gebruiken zodra ik thuis kom....
Dat is fijn. Dat zie ik als een geschenk dat ik dit mag doen.....

Ondanks de lastige hobbels ben ik ben een dankbaar mens.....

Tot zover even een update. ...
Hoop jullie weer regelmatig te spreken...
Liefs Zus en Trijntje

2 opmerkingen:

  1. Ik had je al gemist inderdaad... En had ook de moed niet om te vragen.... Fijn dat je er weer bent! Liefs Ilse

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn dat je de moeite neemt een berichtje te schrijven nu. Wat kan het hectisch en verwarrend zijn. Sterkte. Ik ben benieuwd naar het hondje.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter ....