dinsdag 17 mei 2016

Wat zou jij zien?

Terug gaan in de tijd.
Gister waren we met de jongste twee een dagje op stap.
Onze oudste kanjer is nog op opwekking samen met mijn Zus en zwager.
Ze komen vanavond weer thuis.
Eerst met de kids naar een festijn met bouwsteentjes.
Vele stands met prachtige bouwwerken van lego. De ene nog mooier dan de andere.
Uren, dagen en weken hadden deze mensen gebouwd, met prachtige resultaten.
Grote vrachtwagens, hijskranen en boten. Prachtig.
Een man had echter een totaal andere stand.
Hij bouwde zonder voorbeelden.
Alles had hij zelf bedacht en ontworpen.
En juist die tafels waren het mooiste. Er stonden prachtige huizen op, kassen met prachtige bloemen er in. Een schitterende kerk vol met mensen en beschilderde ramen, vijvers, boerderijen en allemaal dieren. Echt om elke minuut weer iets anders in te ontdekken.
Vooral onze jongste was gefascineerd door de kerk.
Ze bleef maar turen door de deur naar binnen.
Prachtig vond ze het.

Zou dat in het echt ook zo zijn als mensen op zondag bij ons naar binnen zouden gluren door de deur.
Zouden ze dan ook gefascineerd kijken wat er allemaal gebeurd. Zouden ze zich dan net zo aangesproken voelen als onze kleine diva nu deed.
Zijn wij met onze kerk een feest om bij binnen te komen.
Hoe staan wij erin.

Wij gaan naar een gemeente die zit in een oude kerk.
Een prachtige oude kerk met glas in lood ramen, met een oude preekstoel, een oud prachtig orgel en ... met een band voorin de kerk.

Er komen wel eens toeristen in de zomer maanden bij onze gemeente naar binnen lopen.
Wat zouden ze denken.
Het motto van onze gemeente is: "Vanuit Gods liefde leven voor Hem en omzien naar elkaar, naar mensen om ons heen."
Stalen wij genoeg naar buiten zodat mensen zich direct thuis voelen.
Dat was een vraag die mij serieus bezig hield toen ik daar zo met onze kleine diva gehurkt voor de ingang van die mooie lego kerk zaten.

Hoe zien mensen jou, hoe kijken mensen naar jou.
Naar de kerk waar je komt. Naar de gemeente waar jij je prettig voelt.

Een vraag die ik mijzelf vaker zal stellen deze week...

Liefs Zus en Trijntje







zaterdag 14 mei 2016

Pak mijn hand nog even beet.

Sinds november afgelopen jaar ben ik weer aan het werk buitenshuis.
Als helpende ben ik aan de slag gegaan omdat mijn BIG registratie verlopen was na 8 jaar bewust thuis te zijn geweest.
Erg? nee helemaal niet.
Via Zorgwerk ben ik aan de slag gegaan. Een soort van uitzendbureau voor de zorg.

Eerst heb ik een aantal weken echt vlak naast ons huis gewerkt in een project kleinschalig wonen voor ouderen. Toen daar wat minder werk was ben ik, heel veilig en wel bij ons in het dorp gebleven maar naar een verpleeghuis gegaan.
Naast dat verpleeghuis staat het verzorgingshuis waar ik acht jaar werkzaam ben geweest als verzorgende. Maar het verpleeghuis kon ik niet. Zo erg ik was er zelfs nog nooit binnen geweest.
Had er ook geen bekende wonen dus had het werkelijk nog nooit van binnen gezien.

De eerste keer gewerkt op de afdeling somatiek.
Dat was duidelijk niet mijn ding. Ik voelde me er niet op mijn gemak op de een of andere manier. Boven in het gebouw bleek de afdeling PG te zitten. Een afdeling voor 2 x 15 bewoners.
Dan daar een keer gaan kijken dus een dienst ingepland.
Vanaf dag 1 was ik verkocht.
Dit was de doelgroep waar ik mij zo prettig voel.

De PG afdeling is een gesloten afdeling.
bewoners wonen er binnen een vleugel van 15 bewoners.
Het gebouw loopt rond dus mensen kunnen binnen in rondjes lopen zonder tegen een blinde muur aan te lopen.
Ze waren de muren aan het opknappen toen ik er voor het eerst kwam en er werd een belevingskamer gerealiseerd. Aan de muren kwamen dingen te hangen met geluid en kleur om aan te draaien, naar te kijken en te voelen.

Toen ik de eerste dag naast een mevrouw ging zitten, mijn hand op haar hand legde en haar goedemiddag zei keek ze op en zei met een brede glimlach, wat fijn dat jij er bent!
Dat gevoel laat mij niet meer los.

Het gevoel van er zijn voor de mensen. Hoe simpel kan het zijn. Een hand, een arm....
http://zusentrijntje.blogspot.nl/2016/02/ongelooflijk-wat-heb-ik-niets-van-mij.html
Hier schreef ik er al kort iets over.

Dementie bij ouderen.
Ik vind het een zeer interessant iets.
Ik probeer er steeds meer over te lezen en te leren.
Er is zoveel over bekend en ook zoveel niet.
Er zijn dingen die in verpleeghuizen worden gedaan, maar er wordt ook zoveel niet gedaan.
Dat vind ik zo fascinerend.
In alle drukte en onzekerheid binnen ons gezin geeft dit werk mij zo enorm veel kracht.
Kracht om uit te zoeken, uit te pluizen hoe dingen zitten.
Ook voor onze middelste kanjer.
Niet stilzitten maar doorzoeken.

Dit weekend mag ik weer twee dagen werken.
Elke keer kijk ik er weer naar uit.
Als mevrouw x met een pop in haar armen al wiegend je tegemoet komt lopen en je haar goedemiddag zegt laat ze je vol trots "haar" kindje zien. Hoe de glimlach mag ontstaan als je zegt zal ik een stukje met u meelopen?

Elk mens is uniek en bijzonder.

Mijn hubbie is samen met onze kleine diva vorige week in het verpleeghuis langs geweest. Om te kijken waar ik werk. Om te kijken wat ik doe.
Achteraf bleek dat mijn hubbie erg onder de indruk was. Hij wist niet wat hij moest verwachten en vond het ook echt lastig. "Maar er liep iemand met een pop in de rondte? iedereen wilde aan onze kleine diva zitten omdat ze haar zo lief vonden? Die man die in dat bed lag ligt daar de hele dag? kunnen ze echt niets meer zelf?"
Het heeft zijn ogen geopend.
Hij heeft ervaren dat mensen met dementie kunnen genieten van het er zijn voor de mensen.
Wouw mevrouw x wat heeft u een mooi kindje? "Ja, vind jij dat ook? mooi is ze he?"
Dat is genoeg....

Mijn oma woont in een verzorgingshuis en zit in de begin fase van dementie.
Een fase die anders is dat hoe ze 2 jaar geleden was.
Ik heb het gevoel dat het voor mijn paps lastig is.
De fase van het hier willen houden, het afscheid moeten nemen van de moeder die ze was.
Niet meer hele gesprekken kunnen voeren.
Ze zit nu in het begin van de fase van verwarring.
Dat is lastig voor beide. Ze weet nog veel, maar niet genoeg.
Ze wil nog graag maar weet soms niet hoe. Hij wil nog graag maar weet ook nog niet hoe...
Een leerproces een fase waar ze beide doorheen gaan. Apart maar ook samen.
Paps is samen met mijn moeder mijn zus, en ik haar hele gezin.
Dat gezin moet leren omgaan met een andere vrouw.
De vrouw die mijn paps 65 jaar geleden op deze wereld zette, de vrouw die hem groot bracht, met wie hij gesprekken kon voeren. De vrouw die verandert. Die steeds meer zal gaan veranderen.
Maar echt, het zijn is genoeg.

Het onderstaande gedichtje kwam ik tegen op de site van de alzheimer Nederland site.
Zo waar, zo simpel.....

Liefs Zus en Trijntje...




woensdag 11 mei 2016

Samen is veel leuker

Samen Jezus leven.
Het thema van aankomend weekend tijdens opwekking.
drie woorden. drie losse woorden.
Samen, Jezus en leven.
samen leven, samen Jezus.
Jezus leven.
Wow wat kan je met drie van die kleine woorden veel kanten op zeg.

De organisatie heeft er wederom voor gekozen om het woord Samen er in te zetten.
Samen, niet alleen maar Samen.
Samen met duizenden andere christenen.

Kerk zijn, gemeente zijn zonder muren.
Hoe bijzonder eigenlijk.
Z'n groot evenement.
Zoveel verschillende soorten mensen met Samen een doel voor ogen.
Jezus groot maken met elkaar.
Samen.

Ik moet denken aan een liedje wat ik met onze kleine diva wel eens zing.
Samen is veel leuker....


Refrein:
Samen is veel leuker,
alleen is maar alleen.
Iemand die je helpen kan,
dat wil toch iedereen.
Jij en ik zijn nodig
in Gods koninkrijk.
Niemand overbodig
en iedereen gelijk.

Ik wil heel graag je vriend zijn,
dan zijn we nooit meer alleen.
Jezus zal ons leiden
ook in moeilijke tijden,
want Hij zorgt voor iedereen.

Refrein

We zijn soms zo verschillend
en ieder heeft zijn eigen taal.
Jezus wil ons leren
alle mensen te waarderen,
want Hij houdt van ons allemaal.

Refrein

Niemand overbodig
en iedereen gelijk.
Niemand overbodig
en iedereen gelijk.

Tekst: Karin Koornstra

Muziek: Karin Koornstra
Staat op de CD:  Opwekking kids nr.13 

Een klein liedje maar met zulke rake woorden.
Jezus zal ons leiden door moeilijke tijden. Pff wat mogen we dat ervaren zeg.

Komende vrijdag staat er een gesprek gepland met de Bascule.
Ohhh wat enorm spannend is dat zeg.
Weer naar iets nieuws. Weer een intake, weer je verhaal doen.
Toch weten we dat we niet alleen gaan maar Samen. Samen met Jezus.

Onze oudste gaat vrijdagmorgen samen met mijn Zus en haar gezin mee naar opwekking. Samen...
Hij heeft er enorm veel zin in en kijkt er erg naar uit.
Van school heeft hij vrij gekregen om er s'morgens al heen te gaan.

Mijn gebed voor hem en voor degene met wie hij Samen is, is dat hij vooral dat Samen mag ervaren.
Dat hij zich niet alleen voeld, maar echt verbonden met de mensen die er zijn.
En dat hij Samen met andere Jezus mag ervaren, voelen, inademen, en mag vastgrijpen.

Onze middelste kanjer wilde niet heen, ook niet voor een dagje. Dat is goed....
Ik mag werken zaterdag en zondag, maar  we zullen zeker wanneer we Samen zijn stil staan bij het woord Samen.

Samen dingen doen, Samen Jezus leven!

Voor degene die naar opwekking gaan wil ik jullie een hele gezegende conferentie toewensen.
Dat je je ondanks al die mensen die er zijn prettig mag voelen. Dat het je een  geloofsoppepper mag geven om de komende tijd op te teren. 
Niemand overbodig en iedereen gelijk zing je in het kinderliedje. En zo is het!

Iedereen verschillend. Iedere achtergrond is anders, maar in Hem zijn wij gelijk!

liefs Zus en Trijntje







zondag 8 mei 2016

Moederloos moederdag

Vandaag moederdag....
Dertien jaar geleden zorgde onze oudste zoon er voor dat ik moeder mocht zijn.
Moeder. Zorgen voor iemand waar ik al een hele tijd naar verlangde. Verlangen naar iemand die je niet kent, je niet weet hoe het zal zijn, maar dat verlangen was zo intens groot.
Z'n anderhalf jaar voor de komst van onze oudste kreeg ik een miskraam. we dachten dat we ouders zouden worden maar dat geluk ging na 10 weken stuk. Het verlangen nam niet af maar juist toe.
We mochten wederom zwanger raken en God gaf ons een prachtige zoon.
twee jaar daarna mochten we wederom een zoon ontvangen. Dubbel moeder zijn. Dat geluk, intense geluk nogmaals beleven. De moederdagen kwamen en werden gevierd.
Uitgebreid gevierd. Zo intens dankbaar dat ik moeder mag zijn.


Ons gezin was echter niet compleet en jaren was er een groot verlangen.
Een intens groot verlangen wat niet vervuld leek te worden.
In die zeven jaren die volgende zonder zwangerschap heb ik mij elke moederdag afgevraagd hoe het zou moeten zijn voor vrouwen die geen moeder zijn geworden. Voor vrouwen die zo erg verlangde naar het moederschap. Hoe het zou zijn voor vrouwen die verlangde naar een partner die niet op hun pad kwam om een gezin mee te stichten.

Juist in die zeven jaren waren de moederdagen heel dubbel voor mij.
Ik ben moeder en daar ben ik mega dankbaar voor. Toch kon ik mij inleven in de vrouwen met dat verlangen. Zelf hadden we het verlangen om nogmaals moeder, ouder te worden. Wij waren al gezegend met twee prachtige kinderen maar wat als....

Moederdag....

Inmiddels is na die zeven jaar onze grootste wens verhoord en hebben we een prachtige dochter mogen ontvangen. Ze is inmiddels 4 jaar en een grote verrijking binnen ons gezin.

Maar moederdag blijft altijd twee kanten hebben...
Wat als....

En dan nog de andere kant.
Wat als je moeder er niet meer is. Je nog zo graag even langs je moeder had willen gaan vandaag om haar te vertellen hoeveel je van haar houd, hoe dankbaar dat je bent dat jij haar dochter/zoon mag zijn.
Je moeder verliezen op je 18e of pas op je 68e. Het blijft je moeder. En ook dan zal deze dag anders zijn dan hoe ze waren.

Op moederdag probeer ik mij daar elk jaar weer bewust van te zijn dat moeder zijn een heel bijzonder goed is. Dat ik intens dankbaar mag zijn dat ik het moederschap mag ervaren. Maar ook dat ik dankbaar mag zijn dat ik mijn eigen moeder nog hier op aarde bij me heb.
Dat ik alles met haar nog kan bespreken en dat ik tegen haar mag en kan zeggen hoeveel ik van haar houd en hoezeer ik haar bewonder in wat ze voor ons gezin heeft gedaan en nog steeds doet.
Dankbaar dat ik een schoonmoeder heb. Zij gaf het leven aan mijn hubbie. Zij heeft hem opgevoed, groot gebracht. Zonder haar had ik mijn hubbie niet gehad. Dankbaar dat zij hem heeft gedragen, voor hem heeft gezorgd.

Moederdag een dag met vele kanten. Een dag om niet alleen bij je eigen gezinnetje stil te zijn maar ook om je heen te kijken naar al die vrouwen om je heen.
Alleen of met vele om hun heen....
Vrouwen, God heeft ons vrouwen mooi gemaakt!
Dank u Here Jezus dat u mij moeder maakte van drie prachtige mooie kinderen.
Dank u dat U er bij was toen ik moeder was, dat u er bij bent nu ik moeder ben, dat U er bij zal zijn als....

Moederdag....
Geniet van deze bijzondere dag mooie vrouwen....
Weet dat ookal ben je geen moeder, er vrouwen zullen zijn die vandaag extra aan jullie denken.
Mijn gebed is vandaag voor jullie. Ik wens jullie Gods onmisbare zegen toe voor vandaag....

Liefs Zus en Trijntje

zaterdag 7 mei 2016

In rokjes en op blote voeten genieten van zonnestralen!

Zonnestralen....

Wat kan ik toch intens genieten van een kop koffie samen met mijn hubbie in de zon voor het huis.
Vanmorgen vroeg opgestaan. Eerst maar een was in machine stoppen, zulk mooi weer dus even de was bijwerken! Mooie dag voor!

Mijn paps heeft gister aan de achterkant van ons huis de steiger neergezet. Pff een heel gevaarte want hij komt tot de zolder. De dakkapel moet echt nodig een nieuwe laag verf ontvangen. Maar brr wat is dat hoog zeg. Trots op mijn paps. Ondanks zijn hoogtevrees zorgt hij er toch voor dat de stelling veilig en wel staat zodat mijn hubbie de nok kan gaan schuren en schilderen.

Maar eerst vanmorgen een kop koffie in de zon. Gezellig even bijkletsen en moed verzamelen. Mijn hubbie heeft het namelijk ook helemaal niet op hoogte.
Afgesproken dat hij alleen de stelling op gaat als ik thuis ben. De boodschappen moeten dus even wachten, nu is het nog lekker koel en staat de zon er nog niet op.
Trots dat hij er toch op ging maar nog dankbaarder dat hij er weer heelhuids af was. Eerste gedeelte is geschuurd.

Toch nog even s'middags naar het dorp. Daar was geraniummarkt. nou ja eigenlijk is er van alles en nog wat te koop, maar t gaat om alle buiten planten die er te koop zijn. Elk jaar weer de zaterdag voor moederdag. Gezellige drukte en mooi tuingoed. Met een fietsmand vol met moois kwamen we weer thuis. Nu lekker eerst de tuin maar in met dit mooie weer.

Voor onze kleine diva een bak met water gevuld onder de partytent, en ook voor Saartje een soort van zwembak gecreƫerd... Ohh wat moet onze pup er nog aan wennen zeg. Ze trekt steeds haar pootjes op... Schattig.

En vanavond steken we net als half Nederland de BBQ maar aan samen met Zus en zwager en nichtje.

Zomaar een miniblog tussendoor...
De zon schijnt en ik geniet er van.
Zonne stralen op je lijf, Gods warmte om je heen voelen. Vogeltjes die vrolijk fluiten en kinderen die heerlijk buiten kunnen spelen in een korte broek.
Op t weer gaven ze vandaag korte rokjes een 10. Ik moest en een beetje om gniffelen toen ik het las, maar... Ik geniet er van in mijn rokje en op blote voeten...

Liefs Zus en Trijntje

donderdag 5 mei 2016

Genieten van "het zijn" geeft stress

Deze week heeft mijn hubbie een weekje vakantie opgenomen.
Heerlijk! Ik wordt er altijd zo blij van als hij lekker in en om het huis is. Gewoon lekker met elkaar.

Maandag heb ik wel een half dagje gewerkt overdag dus voordat ze hier thuis goed en wel op gang waren was ik weer thuis. Dinsdag had ik avonddienst, ook lekker. Hadden we de ochtend eerst met elkaar.
Dinsdagmiddag ging onze middelste kanjer naar opa en oma. Lekker klussen en eten.
Een tuinbank afspuiten met de hoge drukspuit. Een flinke klus, maar hoe simpel kan het zijn. Hij geniet er enorm van. Lekker rommelen bij opa op pad. Het geeft hem zoveel rust. Heerlijk om hem zo te zien.

Woensdag hadden we een familiedag gepland. lekker weg met z'n 5en.
Lekker ontspannen.... Dacht ik....
Maar voor onze middelste kanjer gaf het alleen maar onrust zo bleek.
Toen ik dinsdag uit mijn werk thuiskwam om kwart voor tien was hij nog wakker.
Het eerste wat hij vroeg was "wat gaan we morgen doen?"
We hadden afgesproken te gaan zwemmen met elkaar maar waar daar hadden we het inderdaad nog niet over gehad. Onze kleine diva wilde graag een keertje zwemmen met z'n allen.

Om zijn stress weg te halen ben ik gelijk even achter internet gekropen. We wilde niet naar het plaatselijke zwembad maar naar een wat groter zwembad. We kwamen uiteindelijk uit bij Het Mirandabad in Amsterdam. Hij kon gaan slapen....

De volgende morgen merkte we al direct dat hij weinig zin had. Wilde niet uit bed gaf aan het te druk te vinden en geen zin had.

Maar ja.... We hadden het afgesproken om met elkaar te gaan.

Uiteindelijk om half tien Saartje naar mijn ouders gebracht. Ze mocht daar een dagje spelen. Paps had een stuk afgezet waar ze lekker kon ronddarren. Ze vond t geweldig! bench mee, maar uiteinderlijk zou ze er niet eens in slapen die dag.

We zijn gegaan... Om half 12 lagen we in het water. Het was nog niet heel erg druk en hij genoot toch echt wel. Lekker ravotten met zijn zusje in het water. Samen met z'n broer op een band van de glijbaan. Het was heerlijk! Met elkaar wat gegeten tussen de middag. dobberen in de draaikolk. Maar hij moest ons wel steeds, of een van ons, zien. Dan ging het goed. Een keer goed paniek toen hij ons niet meer kon vinden. We moeten zelf ook nog zo wennen merken we.

Mn hubbie en ik hadden het er gister nog over dat het z'n omdenken is. We moeten zelf nog zo erg nadenken bij alles wat we doen. Zo niet gewend. Maar wel zo gegund. Hij voeld zich dan zoveel beter....
Om half twee was het van de een op de andere tel genoeg. Paniek in zijn ogen hij wilde er uit. Het werd ook steeds drukker dus we begrepen het wel. Maar onze andere twee kids wilde er nog niet uit. Samen met onze middelste kanjer ben ik er uit gegaan en mijn hubbie is nog heerlijk een uurtje met de andere twee blijven zwemmen. En dat was ook weer goed.

Eenmaal thuis was hij bekaf. Maar we zeiden ook tegen elkaar dat het wel goed was... En weer een
leermoment! We hebben genoten en echt tijd met z'n 5en gehad!!

Vandaag weer een nieuwe dag... Vanmorgen hadden we kerk, maar hij bleef lekker thuis. We lassen voor hem maar even een rustig dagje in....

Liefs Zus en Trijntje