zondag 12 maart 2017

Goedenavond daar waren we weer...

Een vel papier in de lift van het verzorgingshuis waar mijn oma woont.
Gezocht vrijwilligers. koffie schenken in de morgen of de avond op een afdeling in het huis.
Een week later....
Het papier hangt er nog! maar nu hangen de papieren ook bij de voordeur, op de afdelingen en nog steeds in de lift.
Samen met onze middelste kanjer loop ik door de gang als hij stilstaat bij het vel papier en het begint te lezen. Leuk! zegt hij, verder niets.
Een week later gaan we weer samen naar oma en de vellen papier hanger er nog steeds.
"He mam, zullen wij dat samen den? op woensdagavond koffie delen bij oma op de afdeling"
Ik probeer de boot nog een beetje af te houden, maar de hele week vraagt hij er thuis om.

Oke op proef wil ik het wel proberen.
We sturen een mail naar de vrijwilligerscoördinator en maken een afspraak met haar.
Een week later staan we op woensdag avond om kwart over zes op de afdeling en krijgen we uitleg.
Onze kanjer is in zijn element. vind het rete spannend maar ook heel erg leuk.

Ons plan van aanpak. Hij klopt op de deur ik ga naar binnen vraag wat ze willen drinken hij schenkt het in en brengt het.

De eerste kamer is van een meneer. Hij vraagt of hij nog brood krijgt vandaag. As ik hem vertel dat dat klaar staat op zijn tafel lachen we er met elkaar smakelijk  om. Nou geef me dan maar een bak koffie. Onze kanjer schenkt het in en brengt het. Zo kerel zegt de aardige man, moest je mee van je moeder? waarop mijn kanjer antwoord: "nee hoor meneer mijn moeder moest mee met mij!"

Wat geniet onze man hiervan zeg, maar nog meer wat genieten de bewoners van hem.
Het kost hem een hele berg energie en savonds valt hij dan ook als een blok in slaap.

Een week later wanneer we weer mogen is er iemand overleden.
Dat vind hij wel een dingetje. Daar praten we dan over en het is goed. 

Vol goede moed beginnen we aan ons rondje.
Al snel is het "he waar is je zoon?" 

Zijn naam weten er ook nog veel en hij wordt dan ook geregeld geroepen voor een praatje. 
Prachtig voor allebei de kanten.

Onze kanjer geniet er zichtbaar van.
Het kost ons ruim een uur van onze tijd maar mens wat levert het veel vreugde op!!

Vrijwilligers werk.
Echt voor je kids en voor jezelf kan het z'n enorme verrijking zijn.

Vooraf had ik er een hard hoofd in, eerlijk waar.
Maar het is mij 100 procent mee gevallen.
Een kletsje hier een glimlach delen er even zijn. 
Prachtig!

We hebben afgesproken om dit te doen tot de zomervakantie en dan te kijken of we het allebei nog zo leuk vinden en doorgaan of dat we iets anders gaan zoeken. 
Maar voor nu.... We kijken alweer uit naar woensdagavond....

Liefs Zus en Trijntje

zaterdag 4 maart 2017

opwekking 2017

Afgelopen jaar ging onze oudste kanjer naar opwekking.
Slapen in een tentje naast de caravan van mijn Zus en haar man.
Wat een vreselijk weer hadden ze zeg.
koud nat, alles voelt klam, opwarmen lukt op een gegeven moment niet meer.
Nacht 1 heeft onze kanjer in zijn eigen tentje doorgebracht. Hij vond er niets aan zo alleen in zijn tentje, maar het was nou eenmaal zo.
De dagen waren prima. De programma's vond hij geweldig. Mens wat genoot hij. Toffe foto's van hem met Elbert Smelt, staand bij het grote kruis, in de voortent bij mijn zus al opwarmend aan de skottelbraai.... hij genoot.
Maar toen stak er heel veel wind op en.... weg was het tentje van onze oudste kanjer!
Hij kon de hoeveelheid water en wind niet aan en stortte neer....

Ja... en dan.... Hij moest nog wel slapen.
Mijn Zus heeft in de caravan een kastje wat je uit kan klappen tot een bed. dan daar maar slapen.
let wel, zoonlief is erg lang en het bedje erg kort.
Ze hebben gegierd van het lachen en wonderwel heeft iedereen goed geslapen.
Ze hadden er een ruifje voor zitten, dat was nodig want anders rolde hij zo zijn bed uit!

de dager na ook mega genoten.

Eenmaal thuis was hij zo enthousiast dat hij aankomende keer weer heen wilde.
Maar.... Dan moest ik mee!!

Dat weer, die kou, zoveel mensen, pfff wil ik dat wel?
Maar.... Als hij graag wil dat ik mee ga dan zet ik over al mijn ja maars heen en ga ik mee!
Dus toen je kon opgeven voor opwekking 2017 hebben we dat gelijk dezelfde dag gedaan.
Wel met eigen slaapplekken. Onze stormtent tipitent gaat mee....

2 weken terug heeft hij aan een schoolvriend gevraagd of hij ook mee wil. Z'n pa en ma denken er nog over, maar wij, wij gaan!

Zin heb ik er zeker in maar toch in mijn onderbuik.....

http://www.opwekking.nl/

vrijdag 3 maart 2017

Alles overzien

En dan is het maart.
Wat gaat de tijd toch snel.
Wat gebeurd er toch veel om ons heen, in de wereld in ons eigen leven.
Bij ons in het gezin lijkt het soms wel een rollercoaster.
De afgelopen maanden zijn we echt heel druk geweest met onze verhuis perikelen.
Huizen bekijken, dorpen bezoeken, voelen ervaren en in ons opnemen.
De makelaar over de vloer, spullen uitzoeken, scholen bezoeken op verschillende plekken en dan....

Dan gaat het in je hoofd op eens mis.
Je slaapt slecht tot niet, voeld je niet lekker in je vel, gezin loopt niet lekker, drukte op werk....

Dan moet je een stap achteruit doen en de situatie eens rustig bekijken.
Dat hebben we dan ook samen gedaan.
Gewoon een stapje achteruit en alles eens bekijken.
Hoe gaat het nu, waar staan we, wat verwachten we en willen we....

We moeten meer slow down....
Voor onze middelste kanjer kwam het erg dichtbij dat we definitief een schoolkeuze moeten maken.
Maar waar.
Wat gaan we doen, waar gaan we heen.
Kijkend naar hem en onze andere twee kanjers, rondkijkend naar wat er nu te koop staat hebben we besloten om rustiger aan te gaan kijken.
De druk van de ketel halen.

We willen nog steeds graag verhuizen.
Maar niet op stel en sprong en dan wellicht de verkeerde keuze maken.

We concentreren ons nu hier op scholen voor onze middelste kanjer.
woensdag middag zijn we nog bij het Altra college geweest. Speciaal onderwijs.
http://www.altra.nl/onderwijs/scholen/
Mega spannend voor onze kanjer, maar ook voor onszelf.
Hijzelf is er uit... nu wij nog....
Niet eens de keuze speciaal onderwijs of regulier wat het lastig maakt, maar meer de keuze wat is het beste voor hem. Waar komt hij het meeste tot zijn recht en bloei.
Waar kan hij zijn dromen het beste waar maken.

Hopelijk vandaag nog contact met zijn behandelaar wat zijn advies hierin is en dan....
Hakken we de knoop door.
Volgende week moeten we inschrijven als het regulier onderwijs zou worden.....

 Spannend, maar blij dat we dat nu wel in rust kunnen doen. De druk van een ander huis, een ander thuis vinden is nu even van de ketel. Hier op storten, hier naar kijken, hier de volledige aandacht aan geven.

Naar aanleiding van mijn vorige blog kreeg ik via Ilse het nummer "hou vol"van Reni en Elisa.
 https://youtu.be/mAv_ZFA-PwU
Prachtige houvast....
Thanks lieve Ilse voor je bemoediging!!

Liefs Zus en Trijntje