Een aantal maanden geleden schreef ik over een sprong in het diepen.
Het huis verkoop klaar maken en op zoek naar een nieuw thuis.
We hebben verschillende huizen bezocht met een makelaar.
Zelfs in verschillende plaatsen zijn we wezen kijken.
We zagen tuinen waar we op slag verliefd op zouden kunnen worden tot
huizen waar we het liefst zo snel mogelijk van weg wilde lopen.
En dan gebeurd een aantal weken geleden iets wat je hele wereld op
z'n kop zet.
Niet bij ons in het gezin maar bij Zus.
Alles staat stil in een klap.
Stil staan. Vast genageld. niet verder kunnen gaan met wat je wilde, wat je droomde.
Ons gevoel en verstand zeggen nu: je kan hier nu niet weg.
Stilgezet worden in je dromen.
Wat een verdriet en onzekerheid heeft dit gebracht.
Te intens om op te schrijven.
Het heeft er wel toe geleid dat mijn hubbie per (bijna) direct
ouderschapsverlof is gaan opnemen voor de komende twee jaar.
1 dag in de week minder werken om zo rust in zijn hoofd te krijgen en
dingen te kunnen oppakken die.....
Stil gezet worden.
Dat hebben we de afgelopen jaren al verschillende keren gehad.
Stilgezet worden. Vaak gaat dat samen met heel veel pijn en verdriet.
Er zijn de afgelopen weken al heel wat tranen gevloeid.
En toch ben ik elke morgen weer intens dankbaar dat ik, dat wij het niet
alleen hoeven doen. We hebben een hemelse Vader die met ons mee gaat
op ons pad. Of we nou stil gezet worden of door kunnen gaan met onze dromen
en plannen. Hij is er bij. Er bij in onze strijd. Er bij in onze blijdschap, ongeloof en zelfs woede. Hij is er bij!
Dankbaar voor Zijn liefde en trouw!!
Liefs Zus en Trintje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een berichtje achter ....